احساسات دلیل نمیشوند، هزاربار..

به نظرم بامزه ست کسی تصور کنه میتونه با به کار بردن چندتا کلمه جریان اتفاقاتو به سود خودش یا دیگری تغییر بده. :)
من به دعا اعتقادی ندارم. دلیل اصلیش همون چیزیه که داوکینز تو پندارخدا خیلی مفصل و منطقی در موردش توضیح داده. به طور خاص به دعای مادر هم اعتقادی ندارم. فکر میکنم اگه تاثیری داشت هیچ بچه ای در زمان زنده بودن مادرش مریض نمیشد یا نمیمرد، در دنیایی که برای بیشتر مادرها چیزی مهمتر از سلامتی و از دست ندادن فرزندانشون نیست..

نمیشه رابطه ی معناداری ساخت برای چیزی که یه وقت کار میکنه و یه وقت دیگه کار نمیکنه..در واقع در این موقعیت ها خودمون رابطه سازی میکنیم. گویا حس خوبی داره که آدم یه نیروی قوی تر از خودش رو به عنوان پشتیبان ببینه.  اما همه چیزهایی که آدمها تصور میکنند با دعا ( یا یه موضوع دیگه مثلاً خوش شانسی) بدست آوردن تنها احتمالاتی بودن که ممکن شدن. در هرلحظه برای وقوع هر اتفاقی احتمالی وجود داره و کم بودن شانس هرکدوم از این اتفاقات باعث غیرممکن بودنش نخواهد شد که ما بخوایم اراده ی نیرویی برتر رو در اجابت خواسته مون ببینیم!

همه ی این رویدادها و حتی همزمانیها جز جریان زندگی اند و به غیر از چیزایی که تحت کنترل خودمونن، از بین همه ی احتمالات ممکن یه سری چیزها اتفاق می افتن یه سری هم نه..واقعیت همینه و هر احساس بی پشتوانه و هر تصور غیرمستند دیگه ای ساخته اذهان ضعیفه و نه واقعیتهای بیرونی..
"تنها" تاثیر دعا میتونه همون اثر خوبی باشه که بر شنونده اش میذاره..نه بیشتر و نه اون تصور اتفاقات و دخالت های ماورایی..

Pin : هم آیندی